Zoektocht
Degenen die de afgelopen maanden de ontwikkelingen in ons gezin gevolgd hebben, weten hoe turbulent deze periode is geweest. Na het bericht dat onze afdeling zou ophouden te bestaan en ons besluit dat we toch verder wilden als gezinshuis kwam ons leven in een stroomversnelling. We zochten uit wat de mogelijkheden waren en startten met oriënterende gesprekken.
Het eerste gesprek vond plaats bij De Driestroom. Toch wel wat gespannen en niet goed wetend wat ons te wachten zou staan reden we op een regenachtige maandag in juni naar Elst. We meldden ons keurig op tijd aan de receptie van restaurant en vergadercentrum ‘De Droom’. Wat een geweldige locatie. De Droom is een restaurant waar vooral mensen werken die een verstandelijke beperking hebben. In de open keuken, naast de receptie stonden tafels vol springvormen en waren verschillende jongens hard aan het werk om appeltaarten te bakken. Met aandacht en zichtbaar enthousiasme werden er appels geschild die een ander dan weer verwerkte tot kleine stukjes.
We namen plaats aan een tafeltje en onze bestelling voor koffie werd keurig opgenomen. Al snel kwam Theo, met wie we een afspraak hadden, er ook aan. Het restaurant werd de plek van het gesprek, vele malen aangenamer dan een saai kantoor, en we maakten kennis met elkaar. Wij werden hoe langer hoe enthousiaster, en, niet geheel onbelangrijk, Theo ook. Er was een klik over en weer en het concept van De Driestroom sprak ons enorm aan. De tijd vloog voorbij en na nog een prima lunch gekregen te hebben maakten we een afspraak voor een tweede gesprek en namen we afscheid. We zwaaiden nog even naar de mannen in de keuken die inmiddels met andere klussen bezig waren en reden naar huis.
Na weken van onzekerheid en toch ergens de vraag ‘hoe nu verder?’ leek er opeens licht aan het eind van de tunnel! Wat een energie kregen hadden we gekregen van dit gesprek en wat was het prettig dat een organisatie als De Driestroom zo enthousiast was over wat we te bieden hebben. Dat was een zetje dat we even nodig hadden. Vol enthousiasme stortten we ons op alle informatie die we gekregen hadden en gingen aan de slag met het ondernemingsplan en de begroting.
Een week later maakten we nog een rit. Dit keer naar De Glind. Een klein dorpje in Gelderland dat bijna helemaal uit gezinshuizen bestaat. We hebben een gesprek bij Gezinshuis.com, een organisatie die ook een groot aantal zelfstandige gezinshuizen onder zich heeft. We willen graag een vergelijk hebben zodat we een weloverwogen keus kunnen maken voor de toekomst van ons gezinshuis. Ook nu worden we weer hartelijk welkom geheten en we hebben een prettig gesprek met iemand die ons alles over de manier van werken bij gezinshuis.com kan vertellen. Er zijn duidelijke verschillen met De Driestroom. We laten alles goed op ons inwerken en nemen de informatie mee naar huis. Eerst maar eens een nachtje over slapen en afwachten wat het tweede gesprek bij De Driestroom ons brengt.
Weer wordt het maandag. Het wordt bijna standaard. Het regent ook weer. We gaan weer naar Elst. Hetzelfde tafereel, dezelfde jongen die de appels staat te schillen. Als hij ons ziet komt hij de keuken uit voor een enthousiaste begroeting. Echt praten kan hij niet, maar de klanken en zijn gezicht spreken boekdelen. We gaan weer aan de koffie in het restaurant. Dit keer met de hoofdbehandelaar, die eindverantwoordelijk voor de zorgkwaliteit is bij De Driestroom. Ze is benieuwd naar ons verhaal, naar ons gezin, naar de kinderen die bij ons wonen en de problematiek waar we mee te maken hebben. Al pratend en luisterend voel ik me steeds blijer worden. Wat hebben we eigenlijk een geweldige job, wat een prachtig werk, wat een waardevolle investering in mensenlevens. Na ruim een uur praten schuift ook Theo weer aan en we praten nog even door met z’n vieren. Dan vertrekt de hoofdbehandelaar en hebben we met Theo nog een gesprek over wat punten uit het ondernemingsplan. Het voelt goed! We gaan tevreden naar huis. Nu is het even afwachten op een definitieve goedkeuring van de hoofdbehandelaar.
Groen licht
Terwijl we wachten op de formele bevestiging dat we verder kunnen met De Driestroom, gaan alle activiteiten gewoon door. We schrijven ons in bij de Kamer van Koophandel, Jan Willem bouwt samen met Arjan een prachtige website. Verder zijn er heel veel praktische dingen die te maken hebben met het eigen ondernemerschap die uitgezocht moeten worden. Een rekening openen, uitzoeken hoe het zit met verzekeringen, met de Belastingdienst, de boekhouding, schaven aan het ondernemingsplan en ga zo maar door. We zijn er druk mee, vooral Jan Willem die zich in veel dingen vast bijt en alles tot op de bodem uit wil zoeken en wil begrijpen. Ik schaaf vooral wat aan teksten, schrijf hier en daar wat voor de website en doe de gewone dingen die ook doorgaan. Het wordt zomervakantie en alle kinderen thuis vraagt om extra aandacht en inspanning.
Dan komt opeens toch het mailtje van de hoofdbehandelaar! Ze heeft zich ingelezen in het ondernemingsplan en samen met het gesprek dat ze met ons heeft gevoerd heeft ze alle vertrouwen in de samenwerking met ons. Het is zover, we hebben groen licht, we kunnen rijden! We kunnen nieuwe stappen gaan zetten, gaan na de zomer een assessment doen en kunnen verder aan de slag om ervoor te zorgen dat de kinderen straks niet langer bij Horizon geplaatst zijn, maar officieel bij Driestroomhuis De Vlerken zijn ondergebracht. De kinderen merken daar natuurlijk niets van, zij blijven gewoon wonen waar ze nu ook wonen, in een veilig nest. Maar achter de schermen wordt gewerkt en rijdt de trein. We hebben nog een paar maanden voor het 31 december is dus… gas erop! Wij hebben er zin in!